Volg hier de pelgrims van hoop naar Rome.

Op zaterdag 26 april is het zover, dan vertrekt er een volle bus pelgrims op bedevaart vanuit onze parochie naar Rome.
Op deze dag zal er om 5.30 uur een uit zwaaiviering plaats vinden in de H. Brigidakerk te Geldrop centrum. Direct aansluitend aan de viering vertrekt de bus naar Milaan, waar de mensen een overnachting hebben om vervolgens hun weg te vervolgen naar Rome.

Hier zullen ze op zondagavond 27 april aan komen. Wilt u de reis volgen van onze pelgrims, dat kan hier. Zaterdag 3 mei in de loop van de avond verwachten we de pelgrims terug.

Klik op de foto om de uitzwaaiviering mee te vieren.

 

Zaterdag 26 april, vertrek vanaf de kerk, in donker en mist... Gelukkig worden wij geleid, want zelf zien we nog niet veel. Het zonnetje en de koffie van chauffeur Wim doen vanmorgen wonderen! Thijs Adriaans
Zaterdag 26 april, na een lange rit ons hotel in Milaan bereikt. Uit het raam mooi uitzicht op het zwembad en de zonsondergang. Maar eerst, mangiare! Thijs Adriaans
Zondag 27 april, Eucharistieviering in het hotel. De mooie opstelling in de conferentiezaal leent zich hier goed voor. Alleen met het uitreiken van de communie moesten we even improviseren, maar ook met vele (makke) schaapjes ging dat prima. Thijs Adriaans
Leven van reisleiders: Niet over rozen, wel over treinkaarten Wie denkt dat het leven van een reisleider één groot feest is – zonnetje, cappuccinootje, beetje zwaaien met een vlaggetje – die heeft nog nooit geprobeerd 48 vervoersbewijzen in Italië op te halen. Thuis begon het avontuur goed: netjes alle 48 kaarten besteld én betaald. Professioneel. Georganiseerd. De perfecte reisleider. Wat kon er nog misgaan? (Spoiler: alles!) Vol goede moed naar metrostation Anagnina. Daar zou het gebeuren: de glorieuze overhandiging van de blinkende kaarten. Wat kregen wij? Een stalen blik en een zucht. "Nee signori, bewijs is niet voldoende. Wij willen de voucher." De voucher? "Ja, de voucher." Nooit gekregen. "Dan kunt u mail sturen. Misschien reageren zij... vandaag. Op zondag. Succes!" Telefoonnummer dan? "Nee hoor, dat geven we niet. Maar... u kunt wel appen!" En wat is het nummer dan? "Zoek maar op!" (Tip: als je in Italië iets moet opzoeken, weet je dat je het komende uur kwijt bent.) Nummer gevonden. Geappt. Meteen een vrolijk automatisch antwoord: "Grazie! Kijk op onze site!" Kijk je op de site. Staat daar ergens verborgen een telefoonnummer! Bel je dat nummer? Bestaat niet! Natuurlijk niet! Tijd voor plan B: naar Termini, het hoofdstation. Twee metro’s, drie zuchten en een innerlijke breakdown later, vonden we eindelijk de Ticketservice. En geloof het of niet: binnen 2 minuten – 2 MINUTEN – hadden we alle 48 kaarten in handen. Totaaltijd van deze heroïsche missie? Vertrokken om 5 uur 's middags. Terug in het hotel om half 8 's avonds. Met kaarten!!! En een licht trauma. Reisleidersleven in één zin? Niet over rozen, maar over eindeloze Italiaanse bureaucratie en kapotte telefoonnummers. Maar hé – we hebben de kaarten!
Romereis Parochie H. Nicasius Na anderhalve dag in de bus, zijn we vandaag Rome ingetrokken. Als eerste stond een bezoek aan de Basiliek Sint Jan van Lateranen op het programma. We namen eerst de tijd om de Basiliek goed te bekijken. Wat een schoonheid in deze prachtige kerk! Om 11 uur hadden we een heilige eucharistieviering met onze eigen groep waarbij kapelaan Gideon en zijn vader, diaken Van Meeteren, voorgingen. Ons eigen Rietje deed de eerste lezing en de voorbeden. Dat was een bijzondere, en voor enkele van ons een emotionele mis. Ik heb er van genoten! Daarna zijn we samen vanuit centraal station Termini aan de wandel gegaan om achtereenvolgens de Santa Maria Maggiore, Sint Petrus Banden, het Colloseum, het Forum Romanum, Il Vitoriano (suikertaart), Trevifontein, San Ignazio en het Pantheon te bezoeken. Voor een deel van het gezelschap was het tijd om terug richting hotel te gaan. Een ander deel heeft in de stad gegeten om daarna terug te gaan naar het hotel. Het was al met al een vermoeiende dag, maar wel een met een dikke gouden rand. Dankbaar om dit mee te mogen maken! Robert van den Elsen
Maandagochtend met zijn allen afgereisd naar de Sint-Jan van Lateranen, hier heeft onze perlgrimsgroep de H. Mis gehad. klik hier voor de dienst Maandag 28 april. Tijdens de stadswandeling wil iedereen op een blijkbaar speciaal daarvoor aangelegd bruggetje wel een foto maken met het Colosseum. Zelfs onze "bezemwagen" Mark. Nou Mark, je staat erop hoor, zelfs zonder bril!
Hoogtepunt van onze Romebedevaart Vandaag beleefden we het hoogtepunt van onze Romebedevaart. Met maar liefst 1100 Nederlandse pelgrims trokken we gezamenlijk door de Heilige Deur – een bijzonder moment van genade en verbondenheid. Aansluitend volgde een indrukwekkende pontificale hoogmis, voorgegaan door kardinaal Eijk, samen met zeven bisschoppen, ongeveer vijftig priesters en vier diakens. Een ware viering van geloof en gemeenschap. Na de mis bezochten we de Friezenkerk, een plek met een speciale band met Nederlandse pelgrims. In de middag verspreidden velen zich door de stad om het prachtige Rome verder te verkennen. Niet iedereen bleef droog: sommige groepen kregen een flinke plensbui over zich heen. Maar, zoals we weten: alle zegen komt van boven. We kijken vol verwachting uit naar morgen. Dan vieren we wederom met de Nederlandse pelgrims de mis in de prachtige basiliek van Santa Maria Maggiore, waar sinds kort paus Franciscus begraven ligt – een bijzonder moment om samen te beleven. Hans en Theresia van Meeteren
Met 14,5 km in de benen komt onze dag na bijna tot het einde, maar wat een dag! weer één om niet te vergeten. Na het ontbijt gaan Mark en wij met de metro naar Vaticaanstad, zo gekletst dat we de halte miste ????. Bij Vaticaanstad zijn we via een zij ingang op het terrein van het Vaticaan naar begraafplaats Campo Santo Teutonico. Daar liggen Belgische, Duitsers en Nederlanders begraven die in dienst van de paus zijn overleden en hun overleden familieleden. Een oase van rust in de drukte rondom de Sint Pieter. De middag stond in het teken van de mis in de Santa Maria Maggiore en het bezoeken van het graf van paus Franciscus. Het is een prachtig sober graf waar we langs af lopen om naar de mis te gaan. Het was een mooie viering die des te specialder werd door de dat de net overleden paus op een paar meter afstand van ons was. Ondanks de warmte hebben we even een momentje stil gestaan bij kerst en 'Nu zijt welle kome' gezongen.
Vanmorgen hadden we een vrije ochtend. Deze kon ieder naar eigen wens in vullen maar we moesten wel op tijd klaar staan om met de bus te kunnen vertrekken. Een aantal pelgrims van onze groep hebben rustig aan gedaan en zijn naar een dichtbijzijnde supermarkt geweest. Maar ook hebben we met een groep spelletjes gespeeld op een nabij gelegen terras. Met de bus gingen we naar de Catacomben van St. Sebastiaan. Dit is een ondergrondse begraafplaats waar de eerste graven al zijn gemaakt in de 2e eeuw. De relieken van petrus en paulus hebben hier ook even gelegen voordat deze verplaatst werden naar de plekken waar ze nu liggen. Na dit bezoek zijn we met de bus afgezet bij St. Paulus buiten de Muren. Bijzonder in deze kerk zijn de afbeeldingen van alle pausen. Normaal gesproken schijnt er een speciale lamp op huidige paus. Deze is nu onze paus is overleden uit. De landelijke bedevaart had in deze kerk een zendingsviering met vernieuwing van de doopgeloften, maar onze groep had een eucharistieviering in de Stefanuskapel. Daarna naar Piazza Navona om eerst lekker een ijsje en daarna een hapje te eten. Hier ontmoeten we ook een aantal vrienden uit het bisdom die mee zijn met andere reizen. Deze laatste dag sluiten we af door afscheid te nemen van de St. Pieter, die in het donker prachtig wordt verlicht. Het was een zeer bijzondere, indrukwekkende en prachtige reis. Morgen stappen we weer in de bus naar huis. Ciao Tutti! Marie-Antoinette, Mark, Marieke en Cheriva

Parochiereis Rome van zaterdag 26 april t/m zaterdag 3 mei 2025

Na eerst een tijd van hopen op ... (dat we de bus maar gevuld zouden krijgen met voldoende pelgrims) volgde verheugen op ... en nu brak dan het daadwerkelijke moment aan dat we met een volle bus naar Rome zouden gaan. Ik voelde me erg dankbaar dat ik samen met Marco na 25 jaar opnieuw naar Rome kon gaan tijdens het Jubeljaar. En dit jaar ben ik 50 geworden dus het was extra speciaal. Vroeg moesten we uit de veren om op tijd in Geldrop te zijn want het zou een lange reis worden. Startend met een H. Mis konden we met een gerust hart op reis gaan. Na een uur of wat in de bus dacht ik: “Mijn hemel, we moeten wel erg lang in de bus zitten”, maar met een goed leesboek, puzzelboekje, oordoppen om muziek te luisteren en wat goede mensen om je heen waar je gezellig mee kunt praten of samen een spelletje mee kunt doen en bovenal wat mee kunt lachen viel die lange reis reuze mee. Daarbij had Mark grondig speurwerk verricht om de juiste busmaatschappij te contacteren. En dit pakte werkelijk voortreffelijk uit. Een ruime bus waar lange mensen zoals ik niet met de benen in de knoop hoefden te zitten en daarnaast hadden we het geluk dat we twee zorgzame empathische vriendelijke buschauffeurs kregen die goed wisten hoe ze het de reizigers naar de zin konden maken door ook koffie en thee te zetten en koeken uit te delen. Ze maakten eigenlijk gewoon onderdeel uit van onze groep. Dat doet al zoveel goeds en zet een heel positieve toon voor de verdere reis. Onderweg haalden we zelfs nog een paar bussen van KUPERS in (met daarin mede pelgrims van diverse bisdommen). Wat een lol. Na een soepele reis (met onderweg uitzicht op prachtig besneeuwde bergmassieven in Zwitserland) tot aan de Gotthardtunnel werd ons geduld even op de proef gesteld. Eenmaal door de tunnel verliep de verdere rit gelukkig weer voorspoedig. Het eerste hotel kwam in zicht. Dat zag er boven verwachting best wel heel luxe uit allemaal met een goede verzorging en vriendelijke bediening. Wat is die Italiaanse taal toch heerlijk: “buonasera signora”. Dus na zo’n lange rit was het even lekker bijkomen daar.

De volgende dag vervolgden we onze reis naar het IBIS hotel in Rome. Wat was het onderweg weer mooi. Vele olijf- en wijngaarden en stadjes die op bergen gebouwd waren. En die huizen met daken waren toch ook zo mooi... Mark: “Volgens mij hebben alle huizen hier een dak?” Ik bedoelde eigenlijk te zeggen dat ik die huizen gewoon mooi vond. Marco: “Ja, maar er zijn ook wel veel huizen zonder dak hier”. ;-) Alle gekheid op een stokje... de tweede dag verliep ook als een zonnetje en dat zonnetje zou de rest van de week ook wel goed blijven schijnen. Het werd lekker warm.

Al met al zouden we 4 dagen in Rome verblijven. De uitvaart van de paus hadden we gemist maar het graf zouden we wel kunnen bezoeken. Alvorens we vanaf maandag met de metro zouden kunnen reizen trokken Gideon en Mark zondagavond richting metrostation Anagnina (wat bij drie jonge mannen van onze groep telkens weer als “Alleluia” in de oren klonk) om de reeds thuis bestelde en betaalde metrokaartjes op te halen. Dit ging niet van een lijen dakje, poeh poeh... Na flink wat gepuzzel moesten ze uiteindelijk door naar het hoofdstation Termini om de kaartjes te bemachtigen. Twee en een half uur hadden de arme mannen ervoor nodig.

Die zondagavond ben ik samen met Marco, Thijs, Anneke en Stef naar de Basilica san Giovanni Bosco gewandeld wat een uur van het hotel lag. Een mooie imposante grote kerk. Schuin tegenover was een leuk Italiaans eettentje waar we met z’n vijven voor 70 euro hebben kunnen eten.

Op maandag trokken we opgetogen met de hele groep richting St. Jan van Lateranen. Onderweg zag ik vele weelderig groeiende oleanders staan. Daar viel mijn onlangs gekochte oleander een beetje bij in het niet. In het mediterrane klimaat vind je hier ook mooie palmbomen. Afijn, eenmaal bij de St. Jan van Lateranen zouden we met ons groepje de H. Mis in een zijkapel hebben achterin de kerk. Maar eerst door de Heilige deur natuurlijk. Gelukkig hield onze grote kapelaan Gideon even het bord met daarop de vermelding “Porta santa” oftewel “Holy door” in de lucht zodat iedereen wist welke kant hij of zij op moest lopen. Wat valt er toch veel moois te zien aan architectuur en schilderingen in alle kerken in Rome. Ik heb me wel weer lopen verwonderen over de vele prachtige plafond schilderingen. Achterin links zag ik nog een aparte ingang naar een zuilengang buiten. Daar ben ik na betaling ook even ingedoken. Ik houd altijd erg van dit soort doorkijkjes tussen pilaren naar tuinen dus heb er aardig wat foto’s en video’s van gemaakt. Na de St. Jan van Lateranen ging ieder zijns weegs waarop Marco en ik besloten om samen met Ilse en Marijke naar de Heilige trap te gaan tegenover de St. Jan van Lateranen. We stuitten daarbij even op een file voor de ingang maar eenmaal binnen spurden Ilse en ik de trap op.... niet wetende dat dit de verkeerde trap was..... gevalletje haastige spoed... er waren namelijk maar liefst drie trappen. Slechts de middelste trap was de houten trap waarop, volgens de overleveringen, Jezus zou hebben gelopen toen hij naar Pilates ging. Deze trap maakte deel uit van het pretorium van Pontius Pilatus in Jeruzalem. Volgens middeleeuwse legenden zou de trap rond 326 door Sint-Helena, de moeder van Constantijn de Grote van Jeruzalem naar Rome zijn gebracht. In die tijd stond hij bekend onder de naam Scala Pilati (Trap van Pilatus). Eenmaal boven liepen we via de uitgang weer terug naar de ingang om nogmaals de juiste trap te nemen welke Onze lieve Heer ook had genomen. Voor mij was dat wel een indrukwekkend gebeuren zo op de knieën naar boven.

In de middag verzamelde de groep zich weer rond 14.00 uur bij station Termini om vandaaruit te voet een mooie stadswandeling te maken. In sneltreinvaart liepen we eerst naar de kerk van Petrus Banden waar de ketting te zien is waaraan Petrus werd gelegd te Jeruzalem. Na Petrus Banden liepen we naar het imposante Colloseum, Forum Romanum en Vittorio Emanuele alwaar we onze ogen uitkeken. Zoveel moois was er te zien. We vervolgden onze weg naar de Trevi fontijn waar topdrukte was en we dus ook goed op onze portemonnee moesten passen. Daarna liepen naar de Sant’Ignazio. Niet alles in Rome is zoals het lijkt.. en dat zie je als je deze kerk binnen stapt en naar het plafond kijkt. De Romeinen zijn meesters in gezichtsbedrog. Er zijn verschillende plekken in Rome die je op het verkeerde been zetten, zoals deze fraaie barokkerk, genoemd naar de heilige Ignatius van Loyola, de oprichter van de Jezuïetenorde. Het plafond is geschilderd in trompe-l’œil waarbij opzettelijk een optische illusie is gecreëerd. Prachtige details zijn er te zien en alles is met diepte geschilderd. Zo is er een koepel geschilderd welke in werkelijkheid gewoon plat is. Na deze kerk bezocht te hebben liepen we naar het Pantheon waar onze gezamelijke wandeltocht eindigde en ieder weer zijn eigen plan kon trekken. Marco en ik zijn toen nog even naar de St. Pieter gegaan om daar alvast wat rond te kijken.

Dinsdag stond de Heilige deur van de St. Pietersbasiliek op de planning met een H. mis achterin de kerk samen met alle 1100 Nederlanders. Met een gedeelte van de groep kwamen we om 10.15 uur bij de St. Pieter aan. Er was nog aardig wat tijd alvorens de H. mis zou beginnen dus samen met de familie Fitzpatrick besloten Marco en ik de domtoren van de St. Pietersbasiliek te beklimmen welke 551 tredes telt. Dat ging voor ons vrij vlot. Eerst kom je binnen in de koepel. Vanaf daar kun je de koepel van heel dichtbij bekijken en zie je beneden de rest van de St. Pieter. Heel indrukwekkend! Vanaf daar kun je een andere trap nemen die naar buiten gaat waar je op het dak terecht komt achter de apostelen. Verder naar boven klimmend wordt het steeds smaller en af en toe loopt het ook schuin maar eenmaal bovenin de koepel heb je een adembenemend uitzicht over Rome en het Vaticaan. Een heel bijzondere ervaring. Eenmaal terug beneden kwamen we uit in de St. Pieter en waren we dus nog niet door de Heilige deur geweest. We besloten toen eerst naar de H. Mis te gaan met alle Nederlanders. Daarna hadden we enorm veel geluk dat we via de exit direct naar links konden lopen tussen de paaltjes en linten door en zo alsnog door de H. deur konden. We hadden ook nog graag naar de crypte willen gaan maar deze werd net gesloten toen we eraan kwamen. Die middag zijn we ook nog naar de Friezenkerk gegaan. Daarna hebben we samen met de fam. Fitzpatrick een bezoek gebracht aan de Engelenburcht. We waren een beetje aan de late kant maar aangezien het ineens heel hard begon te regenen zijn we snel naar binnen gegaan. Na de Engelenburcht zijn we gezellig ergens een hapje gaan eten. Opvallend was dat families met opa, oma, kinderen en kleinkinderen er om 21.00 uur kwamen eten. Echt op z’n Italiaans.

Woensdag stond er een H. Mis met alle Nederlanders op de planning bij de Santa Maria Maggiore met aansluitend een bezoek aan de Chiesa Santa Maria dell’Anima met het graf van de Nederlandse paus Adrianus VI. Marco en ik zijn ‘s morgens eerst samen met Ilse naar de Spaanse trappen gegaan wat een fleurig tafereel was zo met de bonte kleuren van azalea’s. Daarna een heerlijke lunch gehad bij een Italiaanse lunchroom waar veel obers in de weer waren. Leuk om te observeren hoe ze zich gedragen door het maken van veel gebaren. In de middag hadden we gezamelijk afgesproken bij de Basiliek van Santa Maria Maggiore om door de Heilige deur te gaan en het graf van paus Franciscus te bezoeken waarna we een plekje konden zoeken in de kerk voor de eucharistieviering. Na afloop liepen we met onze groep nog naar de Chiesa Santa Maria dell’Anima. De Nederlandse paus ligt daar in een graf wat hoger in de muur. Wel bijzonder om te zien. Na afloop zijn we met een groepje weer ergens gezellig gaan eten.

Donderdag was alweer de laatste dag en zijn we met de bus naar de catacomben van Sebastianus gegaan. Dat scheelde wel wat in temperatuur zo onder de grond. Goed dat ik een vest mee had genomen. We mochten geen foto’s maken werd ons verteld... maar stiekem werd dit toch wel gedaan. Ik liep wat achterop omdat ik er toch een paar wilde maken en Mark was ook lekker bezig... Gideon kwam over alsof hij heel braaf was maar uiteindelijk was hij degene die de meeste foto’s maakte... de grote boef! Maar we waren blij met het resultaat van de foto’s. Na het bezoek aan de catacomben kwamen we in de kerk terecht waar we nog wat uitleg kregen. Vervolgens brachten de buschauffeurs ons naar St. Paulus buiten de Muren in de Rome. Hier keek ik de hele week al naar uit. De hoofdingang leidt tot een binnenhof dat omringd is door 150 zuilen. Het gaat om een zuilengang van begin twintigste eeuw met in het midden een standbeeld van Paulus. De voorgevel is versierd met een mozaïek dat uit drie lagen bestaat. Het fonkelt bij schemering op haast goddelijke wijze en laat zich reeds op grote afstand zien. Gezien van onder naar boven zie je hier respectievelijk de profeten Jesaja, Daniël, Jeremia en Ezechiël, dan het Lam Gods en tot slot Jezus, geflankeerd door Petrus en Paulus. Het is werkelijk prachtig en adembenemend om te zien. Eenmaal door de H. deur kom je de enorme kerk binnen waar je de afbeeldingen van alle pausen kunt bekijken. Maar wat mij het meest aanspreekt in deze kerk is het kruisbeeld in de sacramentskapel helemaal achterin. Dit is namelijk een indrukwekkend kruisbeeld waarvoor de H. Birgitta van Zweden (waarnaar ik ben vernoemd) kwam bidden en dat tot haar zou hebben gesproken. Toen ik er neerknielde en het kruis aanschouwde raakte ik ontroerd. Daar kon ik echt even tot rust komen in de drukte van alle dagen en heb er een rozenkrans (rozenhoedje) gebeden voor alle noden.

Later in de middag hadden we met onze eigen groep nog in de kapel van Stefanus een H. mis waarna ieder weer de vrijheid kreeg om zelf op pad te gaan. Marco en ik besloten naar Termini te gaan en van daaruit een stuk te wandelen. We bezochten een pizzeria en liepen nog een keer voorbij de Santa Maria Maggiore waar om 21.00 uur een rozenkransgebed zou worden gehouden voor paus Franciscus. We vervolgden onze weg door een mooi parkje in de stad en wilden verder lopen naar het volgende metrostation. Daar stuitten we echter op feestgedruis vanwege 1 mei, de dag van de arbeid welke in Rome wordt gevierd. Daar was geen doorkomen aan dus we keerden om naar een eerder metrostation om terug te reizen naar het hotel.

Vrijdagochtend brak aan en we sloten de reis af met nog een laatste H. mis in Rome in het kleine kerkje van San Ferdinando Re. Daarna stapten we in de bus en reden we weer naar Milaan. De reis verliep voorspoedig zodat we bij aankomst bij het hotel aan het zwembad konden liggen. Even lekker relaxen. Op zaterdag hadden we een eucharistieviering in het hotel waarna we echt verder huiswaarts keerden. Uiteindelijk arriveerden we iets voor 21.00 uur in Geldrop.

Moe maar vol indrukken keerde ieder terug naar huis.

Ik kijk samen met Marco terug op een onvergetelijke reis!

Dankbaar dat we erbij konden zijn en Mark en Gideon dit mogelijk hebben gemaakt.

Heel veel dank aan jullie en voor jullie inzet.

Grazie,

Birgitta de Jonge

Bedevaart naar Rome

(door een onzer verslaggevers)

Het was vroeg in de ochtend, het was nog donker, dat het reisgezelschap zich verzamelde bij de H. Brigidakerk in Geldrop. Daar begon de pelgrimsreis met een eucharistieviering waarbij we werden uitgezwaaid door pastoor Van der Maazen, het parochiebestuur en een aantal andere thuisblijvers. Daarna de koffers in de bus en we vertrokken voor het eerste deel van de reis naar Milaan. Iedereen wat onwennig, de meeste van ons kenden slechts enkele reisgenoten, maar we maakten er het beste van. Er werd wat gepraat, later wat gelezen en ook werd er hier en daar in de bus wat geslapen. Totdat er door kapelaan Gideon van Meeteren werd opgeroepen tot gebed. De hele bus ging mee in het ochtendgebed, later het middaggebed en tussendoor werd er ook nog een rozenkrans gebeden, dat laatste onder leiding van diaken Hans van Meeteren, de vader van de kapelaan. ’s Avonds aangekomen in Milaan was het na het diner goed rusten in het hotel.

De zondagochtend startte met een eucharistieviering in het hotel, voorgegaan door kapelaan Gideon en zijn vader Hans, daarna ontbijt en vervolgens weer onderweg naar Rome. Ook vandaag weer lezen, wat kletsen en op zijn tijd het getijdengebed in de bus. In de middag arriveerden we bij ons hotel, net buiten het historische centrum van Rome.

Op maandag trokken we na een uitgebreid ontbijt met de metro naar de Sint Jan van Lateranen, daar gingen we in de rij voor de detectiepoortjes en redelijk vlot konden we daar naar binnen via de eerste Heilige Deur van deze parochiekerk van de Bisschop van Rome. We hadden de tijd om ons te vergapen aan zoveel schoonheid van marmer en bladgoud, kenmerkend voor zo ongeveer alle kerken in Rome. In deze Basiliek hadden we een mis in een zijkapel, voorgegaan door de kapelaan en zijn vader. Na deze mis zijn we te voet onderweg gegaan door de stad om achtereenvolgens de San Pietro in Vincoli, het Colloseum, het monument van Vittorio Emanuele II, de Trevifontein, de Sant’Ignazio en het Pantheon te bezoeken. Daarna ging een aantal pelgrims terug naar het hotel, andere gingen verder de stad in om later op de avond naar het hotel terug te keren.

Dinsdag brachten we een bezoek via de Heilige Deur aan de Sint Pietersbasiliek. Daar werd een mis met alle Nederlandse pelgrims opgedragen. De mis werd voorgegaan door kardinaal Eijk, vergezeld door maar liefst zes bisschoppen. In hun gevolg een hele stoet priesters en diakens. In de overweging sprak kardinaal Eijk over het overlijden van Paus Franciscus, dat het niet per se een schaduw over onze bedevaart hoefde te werpen maar dat er sprake kan zijn van blijdschap omdat de overleden paus nu bij zijn Vader is. Overbodig te vermelden dat het bijzonder is om als eenvoudige katholiek in de Sint Pieter een dergelijke eucharistieviering bij te mogen wonen. In de middag gingen de pelgrims ieder hun eigen weg door de stad Rome. Het aardige was dat het reisgezelschap steeds in wisselende samenstelling samen onderweg ging, de ouderen hadden oog voor elkaar en de jongeren zochten elkaar op om samen een leuke tijd door te brengen.

Woensdag brachten we een bezoek aan de Basilica Santa Maria Maggiore, de basiliek waar enige dagen eerder Paus Franciscus begraven werd. Ellenlange rijen van belangstellenden uit de hele wereld die het graf van de paus wilden bezoeken. Als pelgrim heb je dan een streepje voor, want je mag in een speciale rij en dan ga je met voorrang via weer een Heilige Deur naar binnen. We konden plaats nemen in de Basiliek voor een volgende mis met de Nederlandse pelgrims. Sommige van onze bedevaartgangers bevonden zich tijdens deze viering op een afstand van minder dan tien meter van het graf van Paus Franciscus, hoe bijzonder is dat. Kardinaal Eijk was er deze keer niet bij wegens dringende andere zaken in Rome.

Op donderdagochtend brachten onze eigen chauffeurs ons met de bus naar de Catacombe van Sint-Sebastiaan aan de Via Appia waar we een excursie hadden in een vroegchristelijke onderaardse begraafplaats, erg interessant. Daarna werden we met de bus naar de Sint Paulus Buiten de Muren gebracht. De vierde belangrijke Basiliek in Rome en weer gingen we door een Heilige Deur. In deze Basiliek hadden we met ons eigen reisgezelschap een mis in de kapel van de Heilige Stephanus, weer voorgegaan door kapelaan Gideon en zijn vader, bijgestaan door een viertal acolieten uit onze eigen gelederen. Hierna vertrok iedereen met een eigen groepje, veelal via een omweg door de stad en via een fijn adresje om te eten langzaamaan weer richting het hotel.

Op vrijdagochtend was het tijd om weer richting Geldrop te vertrekken maar niet voordat er een mis werd opgedragen in een parochiekerkje vlak bij ons hotel, een heel sober versierd kerkje, wat ook wel weer zijn schoonheid had na zoveel kunst met een grote K in alle kerken en basilieken die we deze week bezocht hebben.

Zo aan het einde van deze reis maakten velen van ons de balans op en de gesprekken die daarover werden gevoerd maakten duidelijk dat voor iedereen er heel verschillende momenten waren die als hoogtepunt werden ervaren, maar iedereen kon er wel een aantal noemen. Vaak zat het ook in heel kleine dingen en momenten die deze reis zo bijzonder maakte.

We pakten de koffers en we reisden via een tussenstop in Milaan weer naar huis. Zaterdagavond stapten we bij de H. Brigidakerk weer uit de bus om iedereen gedag te zeggen en huiswaarts te keren. Dank aan kapelaan Gideon van Meeteren en aan koster Mark Jongen die alles zo goed hebben georganiseerd!

Het was een reis die lang in onze herinnering zal blijven, nogmaals, héél bijzonder.